À 70 ans, j’ai pris ma retraite et je suis rentré chez moi pour célébrer avec ma famille, mais j’ai découvert qu’ils me renifleraient.
Bonnie se tut un instant. Puis j’ai tendu la main et serré ma main.
“Eh bien, tu ne dors pas sur un porche ce soir. Reste ici.
« Je ne veux pas avoir de problèmes… »
« Des problèmes ? Chérie, c’est la chose la plus excitante qui se soit produite dans cette rue depuis que j’ai vu M. Mullins couper ses haies en boxers léopard.
J’ai ri, malgré la piqûre dans ma poitrine.
Illustration seulement | Source: Pexels
Bonnie se pencha en arrière dans son fauteuil. “Alors… Et maintenant ?
“Je ne veux pas me battre. Pas au tribunal. Pas avec Tom. Je perds simplement… mes petits-enfants ne le font pas.
« Ensuite, nous ne nous battons pas à voix haute. Nous nous battons intelligemment.
J’ai regardé par la fenêtre de sa cuisine. Le porche de ma maison était encore sombre.
« Elle cache quelque chose. »
Alleen illustratie | Bron: Pexels
Bonnie heeft haar voorhoofd opgestoken.
“Ik heb haar de laatste tijd zien rondsluipen. Fluisterend aan de telefoon. Wat als Tom weg is? Het straalt.”
Bonnie grijnsde. “Nou, nou ja. Little Miss Perfect heeft geheimen.’
“Ik blijf hier. Laat haar denken dat ik stil ben gebleven. En ondertussen zoek ik uit wat ze van plan is. Laten we zeggen dat Nana nog niet klaar is.”
Alleen illustratie | Bron: Pexels
***
We wisten niet waar we moesten beginnen.
“Ze verbergt iets, zeker,” zei ik, terwijl ze koffie dronk in de keuken van Bonnie, “maar het is niet alsof ze haar affaire aan de buren schrijft.”
Precies vierentwintig uur na ons “onderzoek” viel ons op. Bonnie’s raam naar mijn huis. Ze hapte en liet zien.
Alleen illustratie | Bron: Pexels
“Spreek over de duivel. Daar is je tuinman.’
‘Gary?’ Ik leunde dichterbij. “Hij is vroeg. Hij komt meestal op zaterdag.”
‘Vandaag donderdag,’ zei Bonnie, terwijl ze haar ogen vernauwde.
‘Misschien heeft hij zijn schema veranderd?’
Alleen illustratie | Bron: Pexels
“Of misschien had hij altijd twee schema’s. Eén voor het gras, één voor andere dingen.’
Ik fronste. “Ik zou het niet weten. Zaterdag, Tom’s huis, en op de andere dagen, stuurt Delia me altijd met de kinderen. Ze vond haar aardig.’
Dat raakte me als een zak stenen in mijn borst. We wisselden een blik uit, toen stonden beiden tegelijk.
‘We volgen hem,’ zei Bonnie.
“Maar ik kan niet gezien worden.”
Illustration seulement | Source: Pexels
Bonnie sourit et pilla son couloir. Vingt minutes plus tard, j’étais debout dans sa cour, portant un pull à capuche surdimensionné, de grandes lunettes de soleil, une casquette de baseball et le gilet de pêche de son défunt mari.
Bonnie a ajusté la capuche.
« Voilà. Vous avez l’air d’un touriste confus du Nebraska.
Illustration seulement | Source: Pexels
